بسم‌الله الرحمن الرحیم
اعیاد اسلامی از روزهائی‌ست که خداوند به بهانه آنها راه‌های آسمان را باز می‌کند و مومنین را از برکات آنها بهره‌مند می‌سازد. ازجمله این اعیاد، نیمه شعبان، روز تولد مولا و صاحب ما، امام زمان‌عج می‌باشد. روزی که جایگاهی خاصی در بین شیعیان دارد و در طی سالیان بعد از انقلاب اسلامی و به وقوع پیوستن حوادث مختلف و متنوع داخلی و حتی جهانی، رنگ و بویی متفاوت به خود گرفته و مسلمین و غیر مسلمین را مجبور به شناخت و تفکر پیرامون منجی واداشته است.
نیمه شعبان روزی است که مؤمنین و دل‌های بیدار، شاد و شاکرانه و سرشار از امید به آن می‌نگرند و ملتمسانه روی به آسمان کرده و فرج مولا را از خداوند طلب می‌کنند. با تمام مسرّتی که این روز دارد، وقتی به عنوان یک فرد فرهنگی، به برنامه‌هایی که قرار است در این روز توسط تلویزیون و مراکز فرهنگی طبق سنه‌های گذشته اجرا شود، فکر می‌کنم ، دلم به درد می‌آید، زیرا آن برنامه‌ها را نمادی از ایست فرهنگی و یا بهتر است بگویم نزول فرهنگی می‌دانم.
واقعاً برایم قابل درک نیست و نمی‌توانم این را هضم کنم که چطور ممکن است در تلاطم حوادث پی‌درپی سال‌های گذشته در جهان، که حتی وقوع آنها کفار را به تفکر آخرالزمانی واداشته و متفکران نحله‌های فکری، مانند اوانجلیست‌ها را به میدان آورده، تا با عزمی راسخ، آخر زمانی که به آن اعتقاد دارند را در جهان پیاده کنند و با این رفتارشان باعث به چالش کشیده شدن ملت‌ها و دولت‌ها شوند؛ متفکران و عالمان ما برای به تصویر کشیدن فضای آخرالزمانی و برای بزرگ‌داشت آن، هنوز همان سخنان و رفتارهایی را مطرح می‌کنند که حدود چهل سال گذشته آنها را تکرار کرده‌اند. گویا آنها آگاهی به پتانسیل نهفته در این اعیاد مخصوصاً نیمه شعبان ندارند و به داشته‌های چند صد ساله خود بسنده کرده‌اند و هیچ تلاشی برای عمیق‌تر شدن در فهم امر ظهور نداشته‌اند. هنوز در مورد مفهوم انتظار همان سخنی را می‌گویند که شهید مطهری(ره) در پیش از انقلاب مطرح نموده، در حالی که وقوع انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک آیه بزرگ الهی باید نوع تفکر ما را نسبت به آخرالزمان و ظهور بسیار ارتقاء می‌داد. یقیناً اگر شهید بزرگوار، مطهری(ره) تا این زمان، زنده بود، کتب بسیاری را با توجه به آیات قرآن و احادیث اهل بیت(ع) برای تبیین مقوله ظهور نگاشته بود. ولی با کمال تأسف دست ما در این موضوع بسیار خالی است و به طور ناخواسته، نوجوانان و جوانان و حتی بزرگسالان ما، آخرالزمان را آن‌گونه می‌شناسند که فراماسون‌ها و ایلومینات‌ها در قالب فیلم‌هایشان به تصویر در آورده‌اند و این در حالی است که خداوند تمام حقیقت عالم هستی و از جمله مقوله‌ی ظهور و رفتاری به نام انتظار را در قالب کتاب قرآن، در معرض انسان قرار داده است.
به همین دلیل، آنقدر دست متولیان فرهنگی و صاحبان رسانه خالی است که ما در این روزها و شب‌های کرونایی که همه مردم جهان با احساسی آخرالزمانی، هر یک به فراخور فهم و درک خود، یکدیگر را دعوت به دوری از غفلت و روی آوردن به سوی آسمان می‌کنند، به جای این‌که شاهد تحلیل و تبیین اوقات و شرایط این دوران و این مقطع از برنامه خدا باشیم، شاهد اصرار رسانه ملی به سرگرم کردن مردم با برنامه‌های بی‌محتوا و صرفاً طنز و خنده‌دار هستیم. گویا هیچ معضل و مشکلی نداریم. و عجیب‌تر این است که رسانه بابت این رفتارش از جانب بزرگان تشویق نیز می‌شود.
اگر ذره‌ا‌ی به این کلام باور داشتیم که هیچ برگی بدون اذن الهی بر زمین نمی‌افتد، باید رسانه‌های ما در کنار لحظاتی شاد و مفرح، همگان را دعوت به تفکر می‌کردند و به این فرضیه می‌پرداختند که شاید خداوند به عنوان رب العالمین، با قرار دادن ما در صحنه‌های مختلف و سخت، قصد رشد ما را دارد، پس ما نیز باید رفتاری صحیح در قبال آن داشته باشیم.
انتظار میرود که متفکرین، از ظرفیت نیمه شعبان استفاده کنند و آن را به عنوان بهانه‌ای برای ایجاد فضای آخرالزمانی در جامعه قرار دهند و به تبیین قرآنی و روایی بیشتر و دقیق‌تر موضوع آخرالزمان و ظهور بپردازند و ما شاهد بیان تحلیل‌های منطبق با حقیقت امر ظهور و آماده‌سازی اذهان برای مواجه شدن با حوادث پیشِ رو باشیم. سخنانی برگرفته از آیات قرآن و نه منویّات نفسانی و ذهنی افراد که باعث سر در گمی جامعه گردد و بهانه برای کسانی ایجاد کنند که خواهانِ منع اشاعه تفکر ظهور در جامعه می‌باشند.
با خالی کردن این صحنه و عدم استفاده از این ظرفیت بسیار مغتنم، متأسفانه اعیادِ به این پر برکتی، در اختیار گروه‌های بذله‌گو و بعضاً هجوگو می‌افتد و عملاً فرصت سوزی صورت می‌گیرد. حیف است که بعد از گذشت چهل و اندی از انقلاب، هنوز پررنگ‌ترین عمل ما در این ایام، جشن گرفتن و آواز خواندن و شیرینی خوردن و متأسفانه نمایش رفتارهای سخیف در رسانه و در سطح جامعه باشد.
رحمت خداوند ایجاب می‌کند که قبل از ظهور هر دردی، راه درمان آن را در معرض مردم قرار دهد. مطمئناً خداوند قبل از ایجاد صحنه‌های سخت، مرهم آن را در دسترس قرار داده است. لذا انتظار میرود تا علما و متفکرین، با ابزار تقوا به زیر آبشار نور الهی روند و با نوشیدن علوم قرآنی، نوشیده‌ی خویش را در اختیار سایرین قرار دهند و امتی را از سردرگمی نجات دهند.
والسلام
عبدالحمید قدیریان
مشاهده متن مصاحبه در «خبرگزاری تسنیم»