برادر به بالینش شتافت و او را در آغوش کشید.

ابالفضل (ع) سر بر شانه برادر نهاد و چشمانی که همواره بر زمین دوخته می‌شد از شدت احترام، چشمان برادر را جست و یافت!

 لبخندی زیبا بر لبان تشنه‌اش نقش بست، دلش نمی‌آمد برادر را میان حرامیان تنها بگذارد! اما زمان وداع رسیده بود، آخرین نگاه را بر صورت

زیبای مقتدایش انداخت و چشمانش را بر روی دنیای بی وفا برای همیشه بست تا به مادر مهربان امت بپیوندد، آخر، مادر (س) به استقبال

ابالفضل (ع) آمده و منتظر بود!