در این دنیای مملو از تاریکی و تنهائی

راه نجاتی نیست؟!

آیا میتوان از لابلای ظلمات، پنجره ای به سوی نور ایجاد کرد؟

نوری که در درونش، فضائی بهشت گونه را بدنبال داشته باشد.

گوئی انسان مستقر در دنیا، محصور در دنیا نشده؛ و نقبی از میان هزارتوی حُجُب ِ اندیشه و صفات و رفتارها، ایجادکرده و خود را به محضریت

نور رسانیده است.