جمعیت روبه یک سو دارند، چون پروانه­گانی که شمع، آنها را به سوی خود می‌کشاند!

همه بر یک طریق استوارند، صراط المستقیمی که به حسینی شدن ختم می­شود.

زیرا نور، دلها را سبکبال نموده و رجس­ها را پس زده است.

همه یک دل و یک رنگ شده اند! رنگشان، رنگ نور، عطرشان، عطر نور گشته است.

با هر نَفس انگار نور استشمام می­کنند.

تمام سلول های بدنشان اشباع می‌شود از نور!

نوری که مقلب القلوب است! محول الحال است به سوی بهترین حال­ها!

افراد را از جا بلند می­کند و سریان می‌دهد به سوی کربلا، به سوی منبع نور، به سوی امام ع.

چه تلاشی کردند دشمنان خداوند که این نور را خاموش نمایند!

آنچه باقی مانده حسین ع است. هم او، که راه نورانی شدن را به ما آموخت.