قرار بود “حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ” از طرف رسول الله ص، راهکاری برای رفع اعوجاج هایی که بعد رسول الله در مسلمین ایجاد شده بود

باشد. تا گرفتاران اغلال اندیشه ای هم، امید داشته باشند به نجات.

حتی اگر مثل جناب زهیر، بدلیل موانع و حجاب های فکر و اندیشه، عامدانه، زمان حرکت را جوری تنظیم کنی که روبرو با فرستاده ی رسول

نشوی، او صحنه پرداز از جانب خداست و با صحنه پردازی، کاری می‌کند که مشتاقانه بعد از زدودن اعوجاجات فکری، همراه شوی و حتی آنقدر

به جلو، سوق داده شوی، که شب عاشورا بر سر اینکه اگر چندبار در راه نصرت پسر دختر پیعمبر، شهید شوی، بازهم دست از نصرت او برنمیداری.

باید دشمن شناسی را وسعت داد و از تحرکات شیاطین غافل نبود. چه بزرگانی که بعد از یک عمر مجاهدت و تلاش در راه خدا به دام شیاطین

افتادند و سقوط کردند.