۱۴۰۳۰۲۱۲
خبرگزاری فارس/
صهیونیست‌ها توانسته‌اند هنر را از چرخه تولید تفکر و اشاعه آگاهی خارج کنند
عبدالحمید قدیریان با تاکید بر سلطه صهیونیست‌ها بر جریان هنری امروز در خصوص حضورش در بینال ونیز گفت: در حوادث و فجایع غزه چند تابلو کشیدم با این نیت که بی‌تفاوت از کنار این قضایا گذر نکنم.
این یکی از چند تابلویی بود که درباره فجایع غزه و با موضوع کودکان غزه کشیدم.
شصتمین دوسالانه هنر ونیز از ۲۱ آوریل با شعار «خارجی‌ها همه‌جا» آغاز شده و ایران برای نهمین بار در این رویداد هنری جهانی شرکت کرده است.️ در این دوره، غرفه رسمی جمهوری اسلامی ایران با مشارکت حوزه هنری انقلاب اسلامی و با عنوان «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» به نمایش آثار هنرمندان مصطفی گودرزی، کاظم چلیپا، مرتضی اسدی، عبدالحمید قدیریان و غلامعلی طاهری می‌پردازد.
که هر پنج اثر در زمستان ۱۴۰۲ و با موضوع کودکان شهید غزه شکل گرفته است.به همین بهانه با «عبدالحمید قدیریان» یکی از هنرمندان حاضر در این بینال و چهره سال ۱۴۰۰ هنر انقلاب اسلامی، به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
آقای قدیریان به نظر شما چرا حضور ایران در این دو سالانه اهمیت دارد و اساسا چرا موضوع کودکان غزه را انتخاب کردید؟
«ایران چند سالی بود که به دلایلی در این دوسالانه حضور نداشت اما امسال از این فضای جهانی استفاده کرده و وارد بینال شده است.
ان شاالله خوب بدرخشد و تاثیرات خوبی بگذارد. ۵ اثر از ۵ نقاش ایرانی با موضوع واحد کودکان غزه به نمایش گذاشته شده‌است.
در حوادث و فجایع غزه چند تابلو کشیدم با این نیت که بی‌تفاوت از کنار این قضایا گذر نکنم. این یکی از چند تابلویی بود که درباره فجایع غزه و با موضوع کودکان غزه کشیدم.»
انتخاب اسم تابلوها براساس اشعار محمود درویش
– وقتی که بروشور ایران برای حضور در بینال ونیز را مرور می‌کردیم به اشعاری از محمود درویش در کنار هر تابلو نقاشی بر میخوردیم. ماجرای این نامگذاری چه بوده است؟
«مسئولین این مجموعه یک کار ادبی انجام دادند و اسم تابلوها را براساس اشعار شاعر خوب عرب محمود درویش انتخاب کردند، یک‌جور ارائه زیبای ادبی. من اسم تابلویم را باغ آسمانی گذاشته بودم اما طبق نظر دوستان، باعنوان سلام خدا برفرزند شهیدت در این نمایشگاه شرکت کردم.
برویم به سراغ تابلو «سلام خدا برفرزند شهیدت»؛ چه چیزی را می‌خواستید به تصویر بکشید؟
یکی از سوالات عمده‌ای که برای جامعه جهانی و مردم غرب ایجاد شده ایستادگی و قدرت ایمان مردم غزه است. من با این تابلو تبیین کردم که اگر مردم غزه ایستاده‌اند، به خاطر این است که نگاهشان به آسمان است و این تحمل سختی‌ها را آسان می‌کند.
همانطور که حضرت زینب(س) بعد از وقایع کربلا می‌فرمایند «ما رایتُ الّا جمیلا» این اتفاق به شکلی در غزه رخ می‌دهد و مردم غزه از این نگاه بهره می‌برند.»
هنرمند باید بداند که نقش و جایگاهش در هستی چیست
– این روزها موضوع فلسطین به عنوان مسئله اصلی و اساسی جهان مطرح است. جریانات مختلف هنری هم در این مسیر به راه افتاده؛ به نظر شما وظیفه هنرمندان چیست و چگونه می‌توانند در پیش‌برد موضوع فلسطین و نمایش مظلومیت مردم، جریان‌ساز بشوند؟
«برای موثر بودن در هر حرکت فکری، داشتن علم و آگاهی مهم است تا امکان تولید مسیری مشخص برای رسیدن به هدفی تبیین شده را ایجاد کند.
هنرمند باید بداند که نقش و جایگاهش در هستی چیست و چه مسئولیتی به دوش دارد و مهمتر از اینها، باید بداند که طبق چه منبعی ساختار فکریش را می‌سازد و از صحت آن اطمینان پیدا کند.
تفکرات صهیونیستی به طرز وسیعی در طول تاریخ در بین فرهنگ‌های مختلف جا باز کرده و پایه‌های انحرافات فکری جوامع را پی‌ریزی کرده است.
نمونه‌های زیادی از این ساختارهای فکری منحرف را می‌توان به راحتی در رفتارهای اجتماعی و هنری و حتی دینی مشاهده کرد.
صهیونیست‌ها توانسته‌اند هنر را از چرخه تولید تفکر و اشاعه آگاهی خارج کنند
– یعنی چه اتفاقی افتاده؟یکی از کارهای آنها این است که توانسته‌اند هنر را از چرخه تولید تفکر و اشاعه آگاهی، خارج و بر مبنای نفسانیات فردی هنرمند پایه‌گذاری کنند. این یکی از علل عمده‌ای است که باعث شده خیلی از هنرمندان به انفعال کشیده شوند و نتوانند نقش الهی خودشان را ادا کنند.
باید با فرهنگ عمیق‌تر برخورد کنیم
– و این ویژگی با آنچه که وظیفه این روزهای هنرمندان است، در تعارض قرار می‌گیرد.بله؛ اگر هنرمندان بخواهند وارد میدان مقابله و مبارزه با اسرائیل شوند، قاعدتا باید در حیطه کار فرهنگی، کار فکری انجام دهند. برای اصلاح حیطه فرهنگ باید ساختارهای فکری پاک و محکم را شناسایی و خود و جامعه را با آن منطبق کنیم.
باید تفکرات دشمن را بشناسیم و بنیان‌های فکری که تحت تاثیر آنها در زیست خود قرار دادیم را شناسایی و برای اصلاح آنها تلاش کنیم.
متاسفانه نگاه ما به فرهنگ، تحت تاثیر ابعاد سیاسی-امنیتی است که در آن قرار داریم.
باید همت کنیم و به سوی فرهنگ ناب ایرانی – اسلامی رو بیاوریم و به علت العلل ها بپردازیم.
باید با فرهنگ عمیق‌تر برخورد کنیم. باید هم متفکرین و هم هنرمندان عزمشان را جزم کنند تا در یک دوره زمانی بتوانند تا جایی که امکان دارد زهر تفکر صهیونیستی را از جامعه بشری پاک کنند.».
.
سالهاست در دانشگاه‌های غربی تفکر صهیونیستی و اسلام ستیزی را رواج داده‌اند
– بسیاری فکر می‌کنند که موضوع غزه امکان فراگیر شدن در میان ملت‌ها را ندارد و حتی انتقاد می‌کنند که چرا ایران با موضوع کودکان غزه به بینال ونیز رفته است. به نظر شما آنچه که این روزها در غزه در حال رخ دادن است تا چه حد ویژگی‌های تبدیل شدن به یک اثر هنری و جهانی را دارد؟
«اهمیت غزه و ویژگی جهانی شدن آن به خون‌هایی است که ریخته شده و ذهن‌هایی است که بیدار شده؛ خداوند وعده‌اش را عملی کرده و وارد میدان شده تا با روش خودش، هم دشمن را به اضمحلال کشاند، و هم چشم دل جهانیان را باز کند.
در کنار آن کشتار فجیع، ما ایمان قوی مردم غزه را می‌بینیم و‌در کنار ایمان قوی مردم غزه، بیداری که در جوامع غربی رخ می دهد را شاهدیم.
این روزها شاهدیم که دانشجویان و مردم، به حمایت از مردم غزه و اعتراض به جنایات اسرائیل به میدان آمده‌اند.
انگار خداوند در این صحنه‌ای که ایجاد کرده تمام بافته‌های صدساله رسانه‌های صهیونیست محور را، پاکسازی و چشم جهانیان را باز می‌کند.
این یکی از شگفتی‌های این روزهای جهان است.سالهاست در دانشگاه‌های غربی تفکر صهیونیستی و اسلام ستیزی را رواج داده¬اند، اما خدا صحنه را طوری چیدمان کرد که آزادگان جهان بدون هیچ خرجی بیشترین بهره را در این جریان ببرند.
این روزها شروع بیداری جهانی است، که ایران و رهبر معظم انقلاب در کانون دل‌های همه آزادگان جهان قرار گرفته اند و ان شاءالله بسیاری از مردم غرب تحت تاثیر همین تفکر، قیام خواهند کرد.»